a ja jestem marzycielką

Pięknie i nostalgicznie dziś u Ciebie:)Tylko przypadkiem nie zapadaj w sen zimowy, bo tęsknić będe okrutnie:)

Dziękuje Maryś... dziś potrzebowałam tego bardzo... słowa, obrazu, nadziei... Trzeba marzyć... ściskam Cię mooocnooo śpiąca królewno ;))

Maryś kochana to masz jak ja ;) dla mnie listopad jest sennym miesiącem. To malowanie jakoś mnie trzyma :) Brak słońca objawia się brakiem energii - do wszystkiego. Ale to wszystko dzieje się po to, abyśmy docenili uroki wiosny. Więc czekam na wiosnę i marzę :)

:) a ja podsunę Ci mój ulubiony, ja generalnie poezji jakoś nie chłonę i nie znam wiele...ale ten mi wrył się kiedyś zupełnie przez przypadek i został na stałe...może nie jest stricte pod Twój post...ale się ja dzielę z Tobą..bo Ty ze mną.

PYTASZ CO W MOIM ŻYCIU Z WSZYSTKICH RZECZĄ GŁÓWNĄ / Jan Lechoń

Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzeczą główną,
Powiem ci: śmierć i miłość - obydwie zarówno.
Jednej oczu się czarnych, drugiej - modrych boję.
Te dwie są me miłości i dwie śmierci moje.

Przez niebo rozgwieżdżone, wpośród nocy czarnej,
To one pędzą wicher międzyplanetarny,
Ten wicher, co dął w ziemię, aż ludzkość wydała,
Na wieczny smutek duszy, wieczną rozkosz ciała.

Na żarnach dni się miele, dno życia się wierci,
By prawdy się najgłębszej dokopać istnienia -
I jedno wiemy tylko. I nic się nie zmienia.
Śmierć chroni od miłości, a miłość od śmierci.


no i niech wszystko ma swoje miejsce i miłość i śmierć i marzenia i listopad i nasze tu wrażenia pod Twoimi słowami no i balonami. Cudne są balony i dzieweczka. Takie nazwę to ulotne...bo ma się wrażenie że Panienka poleci z nimi choć nitki nie napięte. :)

Spokoju.

Masz rację Maryś zawsze trzeba marzyć :)))
Należy tylko pamiętać, by zostawić sobie choć jedno malusie niezrealizowane marzenie :))) Tak by nadal o czymś marzyć :)))

Marzenia napędzają nasze życie więc co zrobić .... trzeba marzyć :) ależ tu optymistycznie :D tylko sie nie chowaj za bardzo :)
Pozdrawiam :)

Dla mnie początek listopada by jakim zaspaniem... ale już się zaczynam przebudzać

Maryś, Ty nam ten listopad swoim słoneczkiem osładzasz, rozjaśniasz ... tu i ówdzie skreślonym słówkiem swoim ... i ten obrazek dziś ... delikatny, kolorki ma takie, że od razu się można zakochać .... to ja sobie pomarzę o takim obrazeczku ... bo cudny taki :)
Buziaki Kochana :**

A ja tam lubię listopad. Jak jestem śpiąca, to se walnę kawę albo utnę krótką drzemkę i prosperuję dalej. Jakoś na mój nastrój nie ma wpływu to, co za oknem...
Ale przestraszyłam się tymi marzeniami i tak się zadumałam... czy ja marzę? Jeżeli już, to o takich rzeczach bardzo przyziemnych, takich na wyciągnięcie ręki... kurcze, chyba nie jestem romantyczna...

Fajnie jest marzyć, to prawda.A,że w listopadzie jakiś marazm nas w większości dopada, to także prawda.
Dobrze, że nie wszyscy się temu poddają.
Pozdrawiam więc listopadowo :)))
Ps. wracam do blogowego życia i mam nadzieję, że mi listopad nie namiesza.

Marzę w takim stopniu, w jakim jestem w stanie to co sobie wymarzę zrealizować i wcielam to w życie :-)
Ładnie to sobie wykombinowałaś z tymi cumulusami ;-) Zaraz będzie zima, senność minie. Mnie też ogarnia codziennie, a już w szczególności w pracy. Potem przychodzę do domu i śpię. Ja czekam na śnieg i świąteczny nastrój, który tą jesienną chandrę przegoni.

Cudowny wiersz.. mądrość zawiera.. takie moje słowa tylko pięknie ubrane w te mądre wersy.. dokładnie taką drogę obieram w życiu. ściskam i tulę Maryś :-)

Nastawiam budzik na poranne wstawanie ... i wyłączam go 5 min przed pobudką i dosypiam... i jest już ósma i budzi mnie Mała istota, która się we mnie wpatruje i słyszę " mama, am ", zamykam oczy i mruczę " jeszcze minutkę ", a wtedy mała, słodka ;) istota szarpie mnie bezlitośnie i powtarza " MAMA, AM "...
A tak chciałam wstać chwilkę wcześniej i złapać jeszcze chwilkę tylko dla siebie. popatrzeć przez okno na sikorki, wypić moją poranną kawę, przemyśleć dzień, złapać wiatr w żagle...

Cudownie jest marzyć i warto marzyć!...często marzę...o szczęściu, o dobroci ludzkich serc, o cudownej przyjaźni... ale też o takich małych rzeczach(przyziemnych)...o nowych kredkach akwarelowych i farbach o wielkim szkicowniku a to znów o jakiejś cudownej książce...tak sobie marzę i marzę...cały czas z głową w chmurach.
...listopad och tak dla mnie też bardzo senny, cichy i spokojny, gdyby nie to,że codziennie muszę raniutko wstawać i jechać do pracy nie wychodziłabym z domu tylko zaszyłabym się w pracowni.

Dziękuję za odwiedziny i miłe słowa pozostawione na blogu.
Ślę ciepłe listopadowe pozdrowienia z uśmiechem serca*
Peninia ♥

http://peniniaart.blogspot.com

Marzyc i marzyć i strasznie mi sie podoba to wstawanie z uśmiechem. Ja sobie to tłumacze tak, załuż usmiech rano a przez cały dzień go będziesz mieć a jak się wstanie takim :( o takim to uśmiech rzadko zawita na buzi.

Trzeba marzyć, ale na miarę swoich możliwości, bo inaczej grozi deprecha:))))Marzyć, ale twardo stać na ziemi obiema nogami :)I ważne,trzeba umieć cieszyć się z małych rzeczy :))))a wiersz, cudowny. Towarzyszy mi już kilka ładnych lat.Pozdrawiam:)

ja mam wrazenie ,ze gdyby nie marzenia to umarlabym ze smutku tutaj na tym odludziu i gdyby nie to ze potrafie znalesc pozytywna strone kleski,gdzies zamknieta w odosobnieniu od wszystkiego od ludzi, prawdziwego tetniacego zycia,nic mi nie zostalo tylko moje marzenia......buziaki kochana czarodziejko:***

Maryś ten wiersz chyba był mi potrzebny ,teraz wisi u mnie na lodówce a ja za każdym razem zerkam na niego i powiem wam pomaga z czego bardzo się cieszę .Listopad to ciężki miesiąc staram się czymś zająć i jakoś mi to z oporem wychodzi buuu .Pozdrawiam cieplutko i słonecznie na przekór wszystkiemu .

Też nie lubię listopada...za to marzyć lubię...i to bardzo:)
Pozdrawiam:)

Bardzo lubię te strofy Pana Jonasza i nie tylko te. Marzenia... bez nich nijak. A na listopad... trzeba nakładać parasol w barwach lata. Pozdrawiam

Maryś, jak zwykle pieknie malujesz: słowami i pędzelkiem- dzięki♥

Marysiu:))))) cudny ten wiersz...ale ja w listopadzie bardziej potrzebuję na pamięć nauczyć się tych dwóch słów......zaspałam głupku:))))tak..ja w tym miesiącu śpię jakoś tak jak misio...to jedyny dziwny czas dla mnie jesienny...ciśnieniowe bóle głowy...spanie prawie do 8...od dziś będę wstawała rozczochrana...ale z uśmiechem się przeciągnę i powiem mu....zaspałam głupku...na szczęście mężuś będzie już na dole parzył kawkę.....hihihi..wiec nie pomyśli ,że to do niego:))
a marzenia ???..to istota istnienia mego:)))))))))))

I co ja na to? hmmmm...o tym wiem, ale nie umiem, bo sparzam sie okrutnie, albo może za słabo marzę...
A listopad faktycznie nijaki...i dłuży się strasznie.
W grudniu już choinkę sobie przybiorę, lubię tak wcześnie...i moje i Mani urodziny są;)
Ściskam Kochana;*

O tak trzeba marzyć i przypominać o tym tym osobą, które zapomniały jak marzyć:)
Zgadzam się z Tobą odnośnie tematu listopada, ja uważam, że październik i listopad powinien zniknąć z kalendarza, na to miejsce wstawiła bym jeszcze raz wiosnę:)
buziaki

Krótko, ale jak pięknie!

Oj, zgadzam się.. marzyć trzeba. Po 32 latach życia dowiedziałam sie, że marzenia się spełniają... :)
Życzę tego Tobie i wszystkim! :)
Cudowny obrazek. :*

Marze Maryś co dzień:)
Lepszego grudnia dla Ciebie:*(dla nas)

marzę? ja jestem jednym wielkim marzeniem, ciekawe kiedy się spełnię;)))
ale nie odlatujesz? boś na rysunku taka eteryczna, jeszcze jeden balonik i ulecisz nam do nieba :****

ten wiersz Pana Kofty mam w swoim ulubionym noteśniku z poezją. znam go na pamięć - tyle razy go czytałam, że samoistnie się wrył i został:)
nie zgadzam się z niektórymi, co do stwierdzenia, że listopad powinien zniknąć z kalendarza... jest tak samo ważny i potrzebny jak maj czy wrzesień czy każdy inny miesiąc. i dobrze być takim chwilowo zaspanym, aby potem móc obudzić się na nowo! lubię ten mój senny listopad, w tych mgłach coś jest:)
i marzę sobie też po cichutku... każdego dnia o tym samym i każdego dnia o czymś innym, i wierzę, że kiedyś w końcu się ułoży.

Uwielbiam Koftę, To taka męska Osiecka. A jak on to śpiewa.Na tym obrazku , to ja z czasów , gdy miałam lat 10 i marzyłam ,żeby być dużą dziewczynką i chodzić w szpilkach mojej cioci.Teraz marzenia moje dzielą się na te realne i te nierealne ,no bo przecież małą dziewczynką już nie będę ale pojechać do Chin przecież mogę a jeszcze bardziej realne pojechać do stolicy i uściskać Maryś osobiście.

Mój Mąż zapytała sie mnie ostatnio, czy mam jakieś marzenia, odpowiedziałam, nie mam bo nie marzę, jestem tu i teraz i tyle .

Marzenia ,wciąż je mam i boję się żeby nie nadszedł dzień w ,którym ich nie będzie. Kiedy umierają umiera też człowiek ,więc niech na zawsze pozostaną z nami i te ulotne i te przyziemne:))) Cieszę się na grudzień,a Ty mi dałaś kolejny powód do tego skoro ma Cię być więcej:)))))

Uwielbiam poezję Jonasza Kofty, od tak dawna już mi towarzyszy... Taki zaś mój najukochańszy jego wierszy to "czułość"... Dużo ciepłych myśli ślę do Ciebie Maryś:*

Maryś przyjemnego zaszywanie w listpadzie dla Ciebie Kochana! Czasem i taki miesiąc dobry jest dla nas, tak jak i w naturze... żeby coś się urodziło zakwitło majowo, pierw ziemia musi poleżac odłogiem. Mocno w to wierzę, że z nami ludźmi też tak jest i właśnie po to jest listopad, to całe jesienne spowolnienie. Maryś niech te kredeczki i akwarelki maziają Ci cudne kolory i przekładają na białe kartki wszystko to, co nosi listopadowe serce:)
Buziam:*

Nie lubię listopada...nie lubię Zimy...mogłabym być jak niedźwiedź i przespać ten czas:P

Maryś, a propos listopada zgadzam się z Tobą w całkowicie. Miesiąc totalnie zaspany :) i ja jeszcze dodałabym, że zasmarkany ;)))
No i tak patrzę i oczom nie wierzę :) żadnej odpowiedzi :) a zawsze tak się cudnie i przyjemnie czyta Twoje wymianki słowne, że tak powiem. Mimo to mam nadzieję, że czytasz i zajrzysz do mnie :) Nie wiem czy pamiętasz ale spodobała Ci się kiedyś moja malowana lala. Pytałaś się Marysiu czy ma już domek. I miała :) Ale obiecałam Ci wówczas jakieś niebieskie szczęście latające :) I słowa dotrzymałam :)
Pozdrawiam ciepło
Ania

TAk Maryś trzeba marzyć :))))))
pozdrawiam
AG

Będę inna... lubie jesień bo wszystko co dobre spotkało mnie właśnie ta porą, a w listopadzie wstępuje we mnie zawsze nowa energia... moze dlatego że jestem listopadowa dziewczyna;-) Jednak marznę i to bardzo, mimo dobrego ogrzewania i męża z boku śpię w ciepluchnych skarpetach;-))

Mnie też listopad jakoś tak dopadł i trzyma w łóżku, chociaż chciałabym wstać o 6 lub 7 to zwlekam się dopiero około 9 :/ i sama nie wiem co mam z tym zrobić :/ Oby w grudniu było lepiej :)
A wiersz piękny, bo w życiu to już chyba tak jest, że trzeba marzyć bo inaczej to wszystko traci jakiś taki sens i kolory :)

ja wciąż zbyt dużo w marzeniach, zawsze te kilka stóp nad ziemią :)

To taki nasz wklad w ten swiat. Marzenia.
Kocham wiersze Kofty. Kocham Twoj obrazek obok wiersza. Jest cudowny. Wzruszajacy.

Namulujesz mnie kiedyś dla mnie?

Mnie z Raszkiem? bedziemy tacy bajkow....

Marzę i będę marzyć ....:)

Maryś Ty mnie zawsze tak onieśmielasz...potrafisz tak ładnie świat w słowa ubierać, że aż nie mam odwagi tu nic u Ciebie pisać:) A marzenia..one często przy życiu utrzymują:) Zatem trzeba marzyć! a listopadowi mimo wszystko się nie poddawać:) Słońca w sercu zatem życzeę:)Aga

Wiele pięknych słów tu dzisiaj padło na Twojej stronie :) I wszystkie tak przyjemnie się czyta...
A mój mąż faktycznie dzisiaj zaspał - miał wyjechać o 6.30 z domu,a wstał - 6.50 ;) I to tylko dlatego, że ja do dzieci wstawałam. Chyba łokrutnie zła ze mnie kobieta, bo mi się fajnie patrzyło jak się miota z taką śmieszną minką, hihi :)

Bardzo mi dzisiaj te słowa były potrzebne. Dzięki Maryś. Wracam do moich marzeń, mimo, że odlegle jak nigdy dotąd...a dziewczynka z balonikami rozczulająca.

to chyba kazdy ma troszkę zaspany ten listopad ja to się ze wszystkim ociagam heheh pozdrawiam ciepluteńko

Piękny wiersz...Musze sobie go wziąć do serca...szczególnie teraz. Listopad nastraja jakoś dziwnie, i wiedz że nie jesteś sama. W listopadzie "powolniej" się żyje. Człowiek przechodzi do stanu zimowego... Mimo tego pięknie tu u Ciebie i nadal czuć słońce. Ps. Twój komentarz pod postem u mnie nadal jest widoczny. Pozdrawiam cieplutko :*

jeju..

To takie cudowne zobaczyć Twój piękny obrazek i wiersz Kofty!!!!
Marzenia? to jest to coś co mnie trzyma przy życiu. Jakie byłoby bez nich nasze życie?Wolę nie myśleć...
Jakże ja kocham Koftę...Mogę nad Jego poezją siedzieć godzinami. Kochane Słoneczko, dziękuję za cudowny wiersz, szczególnie teraz, jesienią, kiedy jest mi bardzo źle.
Bardzo nie lubię tej pory roku...Łudzę się, staram w niej wyszukać, odnaleźć odrobiny piękna...
Ślę moc pozdrowień.

Trzeba marzyć bo to jest podstawa każdej artystycznej duszyczki :)
Jak od dziecka zawsze marzyłam i to zostało mi do dzisiaj.
A co do pogody i pory roku, sama mam twórcze "zatwardzenie", dosłownie nic mi się nie chce, spałabym 24 godziny na dobę, bloga zaniedbałam, twórczość zaniedbałam...
Jadę do pracy i śpię, w pracy też czasem kimnę, wracam do domu, jem obiad, coś pogrzebię przy aukcjach i dalej idę spać. I tak w kółko aż do weekendu.
Masz jakieś sposoby na taką monotonię?
Buziaczki Kochana

Pomarzę trochę i kto wie może Mikołaj mnie troszkę uszczęśliwi :)
Mnie też mniej na blogu. Siędzę i dłubię na tym szydełku, a w planach jeszcze druty... :) A piosenka mnie przenosi do szkoły podstawowej.
To Enya, co nie? ...ale to jakby inna wersja albo nie wiem co.. ale jakoś inaczej brzmi.
p.s. Co to za akcja "Motywujący Klub"? Z resztą zaraz zajrzę :)
p.s. 2. A u mnie Ci coś zniknęło na blogu?

Nie mogłam się opanować i w Liebsterze dałam Ci wyróżnienie :-p) Pewnie już ze sto razy dostawałaś takie wyróżnienie ale co tam hihi
http://zlotykot.blogspot.com/2012/11/wyroznienie-cosmy-sie-napisaliuuuu.html

Maryś... zanurzyłabym się w ten błękit z baloników... ale ta mała, choć cudna (Ty wiesz!!) niech na mnie nie patrzy... bo wtedy robi mi się "trudno" na duszy...

ja jestem szczęśliwa, że moją Rudą codziennie na ścianie widzę :)) zaglądam jej w oczy przed zaśnięciem... i zaraz o poranku :)) daje mi siłę... by marzyć!!
a żebyś Ty wiedziała ile ona buziaków przyjęła na swoje akwarelowe oblicze ;)) Kochana Moja (moja choć troszeczkę, prawda?) Maryś ♥♥♥♥♥

Marze nieustannie, bo mi się spełnia nieraz to marzę, a co zaszkodzi pomarzyć ;))
piękny wiersz, piękny obrazek i piękna Ty w tym swoim listopadowym niedospaniu,to pośpię za Ciebie a Ty nam tu pisz ;))
no to się dogadałyśmy :))) :PP
buziaki wielkie!

Piękne słowa obrazek śliczny :)

Ah!! zapomniałam zapytac, wiesz co oznacza mój nick - Deilephila??
:)

Marzyć tzreba, marzyć, ale wierzyć! A jak jest źle, to spinac poślady, i działać. Zawsze musi być lepiej!

Ahh Kochana jak zwykle rozmarzyłam się u Ciebie ..... rozmarzyłam o marzeniach które miałam jeszcze kilkanaście dni temu ... teraz na kartonach już w nowym miejscu, z notesem pełnym pomysłów lecz bez nadziei bo los znowu pod górkę każe ... i nie wiadomo czy ku błękitowi zmierzać czy dać się zepchnąć w nicość szarości... może grudzień będzie łaskawszy i zapomnę o szarości ... dziękuję za muzyczkę... za marzenia ♥

Maryś...jak zwykle pięknie namalowana... "taka z drugim dnem"....
Ja chcę Słońce!!! ja potrzebuję słońca do normalnego funkcjonowania!!
Dlatego nie lubię Listopada, bo kradnie Słońce!

Ściskam w pasie!!
Ola

podziwiam Twoje zdolności!!! dziewczynka urocza :)) pozdrawiam słonecznie i na poprawę humoru w te szare dni zapraszam do siebie na konkurs :))

O rany jaka ta dziewczynka z balonami jest piękna! rozczula!!!
Dla mnie cała zimna to czas do przespania...( najlepiej w ciepłych skarpetach ;) ) ale masz rację listopad jest chyba najgorszy...

Ech ja też wiecznie zaspana ale lubię listopad,lubię nawet kiedy pada i nawet to moje zaspanie poranne lubię .Listopad spowalnia ale to dobrze bo po co tak pędzić? Zresztą żeby nie wiem jak brzydko na dworze było to już któryś raz kiedy tu do Ciebie zaglądam , zawsze jakaś taka bardziej dotleniona wychodzę.Chyba pora abym się tu na długi czas zagapiła :)Zapraszam Cię na moje pierwsze Candy.nie potrafię tak cudownie malować ale może choć na chwilkę moje sowy cię uniosą nad tym całym zakręconym listopadowym czasem

Marys skarbie przytulam jeszcze raz...tym razem blogowo;))) Patrz, juz listopad sie konczy, z czego siesze sie i ja... Na razie ciesza mnie male rzeczy, stempelki, ktore juz sa w drodze do mnie - Paryzowe;), pomalu robione prezenty, przygotowywanie swiatecznych dekoracji, etykietek, takie tam.... ale to cieszy:) Buziaki kochana!

Dzięki Aneczko :D

Oj Maryś....zakochać się można w Twoich rysunkach :) Do szaleństwa :)

Przepiękny rysunek! Przepiękny! Baloniki przyczepione do włosów. Uwielbiam!!! Bardzo lubię takie klimaty. Jesteś mistrzynią!
Przyznaję, że dopiero teraz go zobaczyłam jak wpadłam do Ciebie na chwilę. Ciągle siedzę w pracy i nie mam kiedy do Was zaglądnąć :( Smutne to strasznie.
Maryś, pozdrawiam Cię ciepło :)

:)) Piękny obraz. Jak ja Cię rozumiem z tym listopadem. Mogłabym zimę przespać jak miś. Tylko moje małe misiaczki mi nie dają ;)

Baloniki niebieskich marzycielskich myśli unoszą do góry...
świat od nich nabiera kolorów i przestaje być buroponury
To pisałam ja :) - Jomo
dla Ciebie Maryś :))
No!
Donoszę Ci, że Montażowni w ramach niespodziewajki za odgadniętą zagadkę, dostałam chyba Twój stempel...???

Wiesz co Maryś? Moje życie to nieustanne marzenia, te spełnione i te do spełnienia, te które czekają... ciągle marzę, tak jakbym nie umiała przestać. Może to i dobrze, bo przez to ciągle idę do przodu :)

Listopad też jest dla mnie sennym miesiącem, dużo w nim melancholii, ale też lubię melancholię. Ja taka listopadowa jestem ale to pewnie dlatego, że w tym miesiącu się urodziłam :)
Maluj, bo pięknie TO robisz, Pozdrawiam :)

Ale tutaj ślicznie i kolorowo :) Zostaję !

zapraszam po wyróżnienie :)

Przywiódł mnie do Ciebie ten wiersz, kocham wiersze a ten jest moim najukochańszym - jeżeli tak wogóle można powiedzieć o wierszu:)
a marzyć to ja uwielbiam!!!
pozdrawiam cieplutko:)

Jaka delikatna Panna Chmurka:)
Uściski listopadowe, już za chwilę grudzień i, miejmy nadzieję, trochę więcej bieli zastąpi te szaroburości ***