Ja jestem w nich zakochana, odkąd je wkładałam w słoiki i stawiałam na parapecie, albo wypełniałam nimi szklaną kulę bez ryb :))) Czasem duże wazony przeźroczyste, ale ich magia na ścianach jest jeszcze większa :)))
Cieszę się, że Ci się podoba!

A te ryby patykiem łowione - to ja zaraz widzę obrazek i już mnie cieszy ten widok - a radość dzieci, kiedy jest tak piękna pogoda i można całymi dniami nie wchodzić do domu jest bezcenna. Wiem, wiem, nie spieszę się tymbardziej, że to dla Was, a moja przyjemność w zrobieniu tego wszystkiego poniekąd dla każdej indywidualnie jest OGROMNA, bo ile ja mam radości - to tylko cały mój dom wie (hihihi, i cieszą się razem ze mną, dopingują, kibicują...)
Och, a teraz kiedy jest tak ciepło, to się naprawdę trudno szyje, nie wiem czemu, ale mnie na szycie zima nastraja BARDZIEJ, a lato na malowanie jakoś ♥♥♥
Paulinko moc serdeczności dla Was ;)***

Jakbyś widziała Marysiu tego chochlika w jej oczach jak ona te ryby łowiła - naprawdę myślała, że uda nam się rybę złowić, heheheh :-P
A to, że zimą szyje się lepiej to święta prawda jest! Ale jak już mi kochane ludziska pozamawiają produkty to ciężko mi odmawiać, dlatego lubię jak raz za kiedy popada. A kalosze uwielbiam! Zresztą mała Zo też:) Ciebie za to widzę taką bosą, w kwiecistej kiecurze, brykającą w deszczu - mam ten widok przed oczami:D

Bo tak jest, to znaczy teraz mniej mam okazję wieś odwiedzać, ale pamiętam, że kiedyś u Babci Stefci - to jak padał deszcz wychodziłam niby w butach - a za gankiem ściągałam i na bosaka, a w kałużach wtedy taka CIEPŁA WODA!!!
Ja sobie wyobrażałam minę Zo - nawet się zastanawiałam, czy jej jakiegoś podmienionego patyka z nanizaną rybą nie dasz :))) Uszyj, troszkę się zamoczy, ale wyschnie i dopiero będzie zabawa ♥
Oj tak, z konieczności czasem ten deszcz to zbawienie, no to niech ciut popada u Was, u mnie nic nie kropi nawet ;)))

O, to cały zamysł się sprawdza, bo mi się jakoś chce doinspirować, a te kaboszony cały czas uważam, za "niebrudząco twórcze" do szybkiego wyremontowania nawet kawałka ściany ;))))
Ale bez przeprowadzki, oj jak ja bym się już chciała tylko ostatni raz przeprowadzić i urządzić sobie jedno stałe miejsce... Pokoiki, kuchenki, sypialenki, łazieneczki, przedpokoje i malować, szyć, rysować i topić bose nogi w zimnym strumyczku, jeziorku (wiem, wiem, powtarzam się) i w cieniu drzew na hamaku zasypiać nad książką i wypróbować wszystkie Twoje przepisy!
Albo lepiej zrobić z Tobą książkę kucharską :))) Mniam ♥

Bo może masz w sobie więcej MAŁEJ DZIEWCZYNKI - ja mam jej oceany i strasznie się cieszę, że mogą się z brzegów czasem powylewać ;))))
Ale jest jeszcze kwestia upodobań kolorystycznych i samopoczucia we wnętrzu, dlatego zieleń nie zawsze i nie dla każdego. Tak na przykład mój domek, kiedyś "prawie cały" tonął w błękitach i wzbudzał u wielu osób zdziwienie, jak ja mogę w nim żyć codziennie (hihihi) Oj mogłam, wszystko bym zmalowała na niebiesko :)))

U mnie też błękity zawsze dominowały :) Ściany, dywan, dodatki - wszystko niebieskie. Teraz na ściany do błękitu dodałam ciemny brąz i białą czekoladę - tak dla odmiany :)

A ja tez kiedyś cały przedpokój w ciemną czekoladę :)))
Takie wejście z czekolady do nieba. Jejku jak mi się teraz czekolady zachciało :)))

Ludeczko, cieszę się! :)***
Łąka cały rok - nawet o tym nie myślałam, jakoś szukając pomysłu starałam się dopasować do upodobań kolorystycznych właścicieli i wieku użytkowników pomieszczeń. A, że kwiaty i ja i Oni lubimy - to takie kwieciste to wszystko wyszło ;))))

Wiesz co, ja czymś "około" ośmiorniczkowym to przyklejałam - wydaje mi się, że teraz wybór tych montażowych klei jest jeszcze większy, trzeba na opakowaniu przeczytać co klei szkło ze szkłem i do dzieła :))) No kaboszony, kaboszony - są to - tyle z nich można cudnych rzeczy robić i butelki i słoiki też by poobklejały, dziewczyny często je na kartki kleją, a i niektóre do witraży stosują i do fusingowych zabaw ze szkłem...

O masz... A u mnie nawet nie skropiło trawy... No to pewnie oni tak przepowiadają jednym na tak innym wspak :)))
Lidko, właśnie słońce je tak niesamowicie oświetla, ale z drugiej strony bez słońca też są takim kropli rosy jakby śladem. Dziękuję Ci za ciepłe słowa Kochana! :)***

To fakt, czas upływa nieubłaganie, a mi się marzy domek z jednym takim pokoikiem jak dla dziewczynki, pewnie dlatego, że mnie los małą dziewczynką nie był skory obdarować :)))
Dziękuję Aniu ;)*

Takie bliskie rudowłosym i zielonookim :)))
Radość mi to żonglowanie słowem sprawia niezmierną, a tym większą im komuś czytanie :))))
A jak ja się czuję - kiedy zaglądam do Ciebie? Nie inaczej, a ostatnio te doodle po prostu mnie tak radują, jakbym sama je zmalowała! Patrzę i się cieszę. Dobrze, że nie widzisz mojej miny. Bo kto się tak cieszy do komputera :)))))))))))))))))))))

Wpadłby wpadł, tylko musiałyby mu kaboszony wpaść w ręce :))) Ale ślicznie dziękuje za miłe słowa!
Kaboszony u mnie jak to mówią młodzi "rządzą" ;)))

Joanno, nic tylko czerpać garściami! Dziękuję Ci za te niebieskie Maki - po prostu brak świadomości, że takie istnieją w naturze mnie dziś "walnął cegłą" jak mogłam o tym nie pomyśleć ;)))

Maryś, teraz kolej na Ciebie :)) bardzo bym chciała zobaczyć niebieskie maki w Twoim wydaniu... może właśnie na czyjejś ścianie...?

pokoik małej śliczny!! będzie w nim dorastała w harmonii i spokoju :) w tak dobranej tonacji równowaga gwarantowana!

a kaboszony...? ja niestety mam mieszane uczucia względem nich... pewnie przez moje doświadczenia, czy raczej nieudolne próby wkomponowania... byłam kiedyś w posiadaniu ogromnej ilości kaboszonowych motyli, przeźroczyste białe szkło z lekko opalizującą poświatą... jest taka możliwość, że mam ich jeszcze trochę w piwnicy, jeśli ozdrowieję do przyszłego tygodnia, pójdę ich szukać, wtedy zrobię fotkę i pokażę u siebie :)

pozdrawiam Cię najserdeczniej jak tylko potrafię :))

chyba naprawdę jestem chora :(( rozgadałam się o sobie, a nie napisałam, że w Twoim wykonaniu kaboszonowy ornament wygląda przecudnie!! pewnie zwabi niejednego motyla ;))

Koniecznie muszę te maki, zresztą to była moja pierwsza myśl jak zobaczyłam kurs Joanny, że to gdzieś mi siedzi w tyle głowy, ale czas, czas i czas ;)))
Kaboszonowych motyli? O jej, no to teraz ja będę czekała z niecierpliwością... I Didre zdrowiej, niech pogoda Ci sprzyja i motyle siadają wokoło gdzie popadnie. Będę o tym myślała, żeby wysłać najlepsze fluidy, bo jak organizm odmawia posłuszeństwa, a pomysły czekają w kolejce niecierpliwie, to taka NIEMOC...
A swoją drogą myślę i widzę zdjęcie w Twoim wykonaniu - Motyla na takim kaboszonowym szlaku - ale się rozmarzyłam ;))))

zajrzyj do mnie, zamieściłam fotkę tych motyli, okazało się, że kilka w domu było :) fotki beznadziejne... jestem bez formy :( teraz najlepiej mi spanie wychodzi... i dziękuję za życzenia zdrowia!!

I była i ten pomysł z grillem wspaniały! A mi tez jest jakoś przez zmianę ciśnienia sennie! No ale niech będzie znów ciepło, bo takie wahania to mocno w tym okresie źle wpływają. Ale zbieraj siły :)***

cieszy mnie to niezmiernie ;)))

:)))) Tak mi się marzy, ale jeszcze nie wiem jak to zrobić, by nie odpadało w praniu ubranie przyozdobić, juz kilka prób podejmowałam, ale nie wyszły jak chciałam ;)))

Oj jak ja się Twoim uśmiechem cieszę Małgosiu, to tak miło (nie wiem, czy wiesz) usłyszeć, że się coś zrobiło i to cieszy!!! Poważnie, teraz żebyś widziała jak ja się cieszę :))) I znów się do monitora uśmiecham, a moim bliscy to mają niezły ubaw jak mnie wtedy widzą. Polecam szkiełka, polecam, a te akurat w rozmaitych kolorach, to znalazłam w takim specjalistycznym sklepie dla tworzących w technice FUSINGU, której się kiedyś BARDZO chciałam nauczyć, ale zrezygnowałam. Tylko dlatego, że wymagało by to zakupu pieca do wytapiania szkła, a tu pomieszczenie specjalne potrzebne :) A ja jestem takim wędrownym ubarwiaczem :))) To pieca na plecy nie zabiorę...

Lea Słońce, ja sobie w chwilach smutku też o niej zapominam... Ale kiedy przychodzą potem dobre dni, to olśniewa ich radość, bo są jak świeże powietrze po burzy! Cała przyjemność po mojej stronie :)))
A kaboszony (jak wyżej Małgosi napisałam) to ja zdobyłam w takim sklepie z materiałami do wytapiania szkła i polecam, bo mnogość kolorów i rozmiarów - tylko kleju nie polecę, chyba, że znajdę, bo te co stosowałam wtedy dziś się albo inaczej nazywają, albo już ich nie ma :)))
I się koniecznie pochwal sypialnią jak już ją ozdobisz, będę wzruszona, że zainspirowałam :)))
Choć w kwestii mody trudno jest mi się wypowiedzieć, gdyż czasem mam wrażenie, że jej nie dyktuje nic innego jak konieczność zbytu, albo jakiejś promocji (ale to taka na marginesie dygresja)
Serdeczności! No i wielki ukłon za tyle słów :))))

No i powiedz jak ja mam nie być radosna, jak WY mnie tak karmicie dobrym słowem i ciepłem :))) Ja tu świecę jak żarówka Waszym "prądem" :))) Dobra, obiecuje, że jak już coś napiszę dostaniesz egzemplarz autorski za karę i będziesz recenzentem :)))
No i teraz się nie będę mogła doczekać, co Ty z tej ceramiki obmyślisz i skaczę z radości, że coś znów upleciesz, wypalisz noooo ;))))))))))))

Paolla słońce, to są "ośmiorniczko podobne kleje" trzeba sprawdzić do czego chcesz zastosować, bo niektóre szkło do szkła, a inne szkło do papieru, a jeszcze inne szkło do drewna, czy powierzchni śliskich :))))
O i kolejna doinspirowana, serce zakwitło mi radością ♥♥♥
Kaboszony, kaboszony ;))) Myślisz, że dorastanie w ładnym pokoju może kształtować wrażliwość, patrz - ja nigdy o tym nie myślałam i się zacznę zastanawiać :))

A wiesz, że u nas też spadł grad, podobno spałam i nie słyszałam, ale spustoszył całe kwiecie na Magnolii, a za ciepłe słowa UŚCISK nawet jak tylko słowami - to i tak poczujesz ;)***

Oj, ja myślę, że z tymi kolorami - to różnie :))) jedni szaleją inni nie szaleją - to radość w tej różnorodności ;))) Nie mój balkon, mój byłby niebieski, albo dużo niebieskiego by w nim było - jak już będzie... Kiedyś miałam taki cały zakwiecony kwiatami, ale miejsca na kaboszony na nim nie starczyło, za to kwiaty się pojawiły takie prawdziwsze, bo ja uwielbiam kwiaty, kwiaty maki i kwiaty wszelakie :))))

Małgosiu, a wiesz, że właśnie wyjęłam Cię ze spamu! No i taka jestem uradowana Twoim ciepłym słowem - no to podajemy sobie zapracowane łapki! ;))))
Serdeczności

Dziękuję za uratowanie, niefajnie mi było w tym spamie ;) Pozdrawiam - dziś weekendowo :)

USŁYSZAŁAM, prawie mnie obudziłaś, albo ta chmura gradowa to spadła po tym okrzyku ;))))))))))))
Jakie ja mogę słowa pisać, jak czytam Twoje opisy do zdjęć i jedno mnie urzeka i drugie porusza, za każdym razem, to piszę poruszona... Oj daj mi dobę na 48 - to ja z 10h ukradnę na sen, jak ja lubię się porządnie wyspać, wyśnić coś cudownego, a potem mieć siłę do działania!!! Niech Twoje słowa moc sprawczą mają :))))
I ja Ciebie Łucjo :)***

Maryś, muszę Ci napisać,że na mnie mówią...Lucuś.
Ale nie jestem jakimś tam obo.....
Pozdrawiam

Ślicznie! Na mnie mówią Maryś - też nie jestem :))) Hahaha

Iris - a ja myślałam, że na Torby hihihi
No i o to ten klej chodziło, żeby się chciało tworzyć, to jest takie właśnie chyba najprzyjemniejsze się twórczo popychać na kolejne fale oceanu i rozwijać skrzydełka i frunąc ;)))))))))
Ściskam!

Myślisz, że da radę na torby przykleić? może to jest myśl. Ale mi teraz temat zadałaś. Chyba spróbuję. Lato w końcu idzie.
No mówiłam, że inspirująca jesteś:)))

Ja szukałam długo takiego kleju, może popytać dziewczyny od sutaszowych biżu jaki klej? Szukałam szkło do tkaniny, bo też miałam koncepcję, ale "spierało mi się z próbek". Jak znajdziesz, daj znać :))))

Justynko! Wiedziałam, że to zauważysz i czekałam :)))) Jak już powstał cały pokój, a to wiesz na gorąco, pomysł, szybkie malowanie, to się działo tak NARAZ - popatrzyłam na skończony i sama się zastanawiałam, czemu ten zielony podchodzi aż do nieba, a ten błękitny-fiolet się kładzie do podłogi :))) I nie wiem, do dziś i chyba już nie szukam usprawiedliwienia, skoro tak piszesz, to coś w tym musi być. Samemu czasem nawet z boku inaczej się patrzy, a spojrzenie kogoś BEZCENNE ;))))))))))))))))
CAŁUS ♥

Dziękuję ;)))))))))))
Wszystko się tak zawiośniło, to i ja wiosną i kwiatami do Was!

Justynko, ja Tobie również i za to, że pamiętasz i wybaczysz jak coś przegapię, albo mi czasu na słowa zabraknie, bo ja jakoś jak mam napisać krótko, to czasem mnie paluszki bolą, że mało literek stawiam, bo nie chcę biegać tu i tam, tylko się zatrzymać, poczytać, podziwiać, przemyśleć :)))
Słoneczko!!!
No i nie różowy, chociaż wiem, że dziewczyny lubią, ja sama jako dziewczynka lubiłam, a potem długo, długo NIE - aż się z różem przeprosiłam pół roku temu :))) Ale o tym też napiszę, bo to kolejna przygoda warta opowiedzenia :))))

Ja też, ja też - od pierwszego wejrzenia ;))) Cieszę, że Ci się podoba!

I chmurki też, bo ja je kocham, i te lampy słońca / plafony również ;)))
Jak ładnie powiedziane o tych marzeniach Aniu :))))))))))))))
Dziękuję :)*

Ja się zastanawiam, czy to nie FANTAZJA ma mnie, czasem się czuję przez nią zniewolona hihihi :))))

Oj, bo sobie to się zawsze najdłużej schodzi :))))))) Jak malowałam kiedyś synowi pokoik, to zrobiłam go najpierw, przed wszystkim, żeby się to w czasie nie rozciągało ;)))
Pozdrawiam i Witam Pandzioszko! ;)))

Dziękuję Madziu! Ta gra kolorów i świateł mnie też zawsze zauracza, czasem tak niewiele do małej radości wystarczy, ja "zajączki" mogę godzinami podziwiać, może dlatego mnie tak impresjonizm zawsze fascynował, bo Oni tak pięknie pędzlem te światła uchwycili ;))))

Kochana, to jest moje wyobrażenie o najcudowniejszych chwilach, bose zatapianie się w trawach między kroplami rosy!!! To szczęście dla tych, co tak lubią mieszkać w takim miejscu, i ja wiem, że mi będzie dane ;))) Tymczasem cieszę się Twoją radością z tych chwil - ja zawsze jak kaboszony widzę, to i krople rosy...
Oj jak mnie to ostatnie zdanie cieszy! :))))

Agatko! Niech Ci radość przelewa ta wiosna i tu i tam, wszędzie i ten aparat, które złote uleczyły ręce :)))

Dziękuję :))) I się znów na nie załapałam och Karolka ♥♥♥

Znak firmowy - nastrój bajkowy - jakie ładne :))) Wiesz, że ja nigdy tego tak nie widzę, ot przyśni się, wymyśli, a że ja żyję jak w bajce - to pewnie ta bajka PARUJE ;)))
Jestem jak ruski samowar! HIhihi
:)***

hihihi ja bym powiedziała, że czacha dymi ♥♥♥

odparowała :) po 36 h

Szalona, ten talent do rymów to ja skądś znam - no nie, no śmieję się do ekranu komputera jak przysłowiowy "głupi do sera" :)))))))))))
Czad!!!

hurrra-udało się!!!!!!
:))))
d.

A ja to znam wiesz - to, że się ten internet na coś czasem uprze - ściska mnie, ale trzeba wtedy poczekać!!! A cierpliwość i pokora to najcenniejsze z miłością cechy - szlifowane warte każdej chwili :)))
Ty moja Dorciu radości, ja sobie czasem uświadamiam, że jakby mi się zrobiło smutniej, to ja tu się dokarmię Waszymi słowami i nie da się nie uśmiechać. No to jak ja mam radości odbitej od Was nie oddawać, ona się sama produkuje - jak perpetum mobile :)))
:)****
No i jesteś, HURA ♥

Z okna w pracy widzę kawałek nieba i przepływające po nim chmurki tak apetyczne jak wata cukrowa:)
zatęskniłam nagle za Tobą więc piszę i przesyłam dla Ciebie odrobinkę tej słodyczy moja miła Maryś:)
Ostatnio też u mnie krucho z czasem ale musiałam odezwać się do Ciebie:)
a tak fajnie jest poogladać i pogadać na FB, choć wieczorami ten zegar jakby przyspieszał i zaganiał do łóżka:)
całusy niebieskie
dorcia

Dorciu Słońce, ja jestem blisko myślami, ale to już nie długo - już prawie, prawie kończę :)***
A potem znów na troszkę zniknę, kolejne skarby dokończyć i takie koło zębate jak tryby dobrze naoliwionego zegara :)
A chciałabym go czasem zatrzymać, a on ogromny jest i jak siadam na jednym ząbku trybika - to siły brak :)

Mówią "od siedmiu" boleści, a czasem ze spalonego teatru - ta opcja też mi się podoba! :))) Dziękuję Madziu :)))
Ja Ciebie również

Uahhh, aż kaboszony zadrżały :))) Dzięki!

Koniecznie, koniecznie. Ależ będziesz mieć piękne nowe balkony, już ja sobie wyobrażam, choć Twoje bardziej jak domek z piernika z ciasteczkami, co???

Laborantki szalone :))) Witajcie - to jest "loggia" czyli nie ma wiatru, nie ma deszczu, a na zimę się zamyka :))) Choć sądzę, że te kleje to i mróz by wytrzymały :)))
Układałam na ścianie jak szło, bo to była niespodzianka dla właścieli/lki balkonu :))) I na szybko się gotowało, ot wpadł jak wiatr do głowy pomysł i się gotował w ukropie, wyrywał się spod rąk, prawie parzył!

p.s. a też to mam, mam, ale często mam okazje oglądać te projekty w życiu codziennym tych nowych właścicieli i cieszyć się tym jak im się na żywo podoba :)))

Czasem, czasem, jak bardzo intensywnie o czymś myślę i chodzi coś za mną, nieraz mam też sny na jawie - te też są bajeczne :)))))
Dziękuję Kochana!

Grube i kwadratowe, OOO, to byłoby coś - takich ja nie widziałam... Koniecznie się potem pochwal, ja już na stałe do Ciebie zaglądam i podziwiam!!!

O widzisz, a ja do Ciebie czasu nawet zajrzeć nie mam, nie mam kiedy ♥ zostawić :)***

cała po mojej stronie przyjemność :)))

Oczywiście, będzie mi bardzo miło. Zapraszam rozgość się. Powiększam imbryk z herbatką :))))

Oj, ja również, ale już wzrok zacieram i rzęsami mrugam na czytanie opowieści z podróży... Nie mogę się doczekać, a jednocześnie cieszę się Waszym wyjazdem niezmiernie!!!
Szerokiej drogi Kochana!!!

Dmucham Klaudio w Twoje marzenia!

Bardzo mi miło :)))

A ja nigdy nie wiem, co te dziubki w górę oznaczają - ale mniemam, że coś dobrego :)))

Takie przedsny, półsny, najawie sny - oj, ja je tez lubię bardzo :)))))))))))))))))

Oj ja bym sama chciała czasem od siebie ją przejąć :)))

A ja tarasy uwielbiam - uwielbiam... Do dzieła KASIU!

Taaaaa chciałabym do dzieła się szykować. Jak tylko mieszkanko se kupimy to zacznę kombinować. W wynajmowanym cudować się nie da. Ale za to inspiracja jest, patrząc na takie cuda! :)) A balkony, tarasy to też jedno z moich ulubionych miejsc ;D

Muszę taki sobie sprawić kiedyś - to wpadniesz, wyjścia nie masz - słowo się rzekło (mówią: kobyłka u płota/tu)
Serdeczności Asiu :)))
p.s. też tak masz, to cudne jest ♥

Ha! I kto to mówi :))))
Dziękuję!!!

mam dla Ciebie zadanie - dziś jeszcze poczytasz na blogu - smaruję POSTA :)))
ŚCISKAM Cię - to z kroniki ptaka nakręcacza? Ja miałam tam jedno zdanie, kiedy on siedział w kawiarence i czekał na tę Panią w kapeluszu :)))

mi jest zimno, ale się przynajmniej WYSPAŁAM ♥

To z "Przygody z owcą", już czekam niecierpliwie na zadanie zaciekawiona i mimo wszystko uśmiechnięta:)
d.

Gdybyś miała taki pokój w dzieciństwie, też byś była? Ja sobie właśnie uzmysłowiłam, że chciałabym jako dziecko rosnąć w jakimś takim bajkowym otoczeniu - ciekawe, czy pociąg do bajki by we mnie został - jak dziś? A może tak do bajek gnam, bo moje dzieciństwo nie było bajką? :)))
Hmmm
Bajka - to jest słowo mojego życia ♥

One są bardzo inspirujące i wciąż mnie epatują swoim urokiem ;)))