Ale ja fotografuję tylko dla własnych potrzeb zatrzymania chwili do obrazu, albo (z makami - to jeszcze się "wykaże")
Anno :)))

Jakie te róże pyszne!!! Obłęd :)
I one takie delikatne i jak żywe, i ja zawsze róż niebieskich szukałam i znalazłam!
Nie mogę malować kwiatów, bo one oczu nie mają, a moje kredki kochają się bawić spojrzeniami szczególnie rudych kobiet ;)))

Musiałam Dorcia, z bólem serca je rwałam, prosiłam, żeby mi to wybaczyły ;)
Róże najpierw szkoda, ale jak już zjesz jedną, to jak z "rafaello" nie możesz przestać!
Pieścichłopy też obfotografowałam, potem zachciało mi się namalować, raz i koniec, jeszcze jakieś tam by się kwiatowe malunki poznajdowały, ale maniunio :)))
Buziaki Dorciu ♥

Justynko ty żeś mnie swoimi kwiatami zaczarowała u Ciebie też było wiosennie i mnie olśniło, że teku Kubusiowi poszły zdjęcia, i taki kwiatowy przed wiosny pierwszym dniem post powstał ;)))

Obiecuję się MOCNO STARAĆ i wyróżnienia powód podtrzymywać ile sił ♥

A wiesz, że najlepsze "akwarelowe kredki" to po prostu szkolne ołówkowe "Herlitz"
Zrobię kiedyś post o malowaniu akwarelą i "sprzedam" parę sposobów na okiełznanie jej, to chyba jedna z ciekawszych technik, trzeba przełamywać opory przed "trudnymi technikami" - ja nazywam ją trudną tylko dlatego, że jest mocno NIEPRZEWIDYWALNA i wymaga wielu prób, żeby powstało "to co chcemy", a nie "to co nam wyjdzie" ;)
Akwarela jest mi chyba techniką poza kredkami najbliższą, jej delikatność i laserunek ma wymiar fresków.
Przymierzę się do "krok po kroku" z akwarelą, może Cię zachęcę ;))))

Lola! Przecież widziałam, co robiłaś flamastrami do tkanin. A akwarele można zacząć od tych najprostszych "szkolnych" byle nie w tubkach ;)
A taki blok z kartkami technicznymi na pierwsze akwarelowe próby też jest wystarczający ;)))

Ja już przeszłam przez wszystkie farby , papieru akwarelowego to mam zapasy na sto lat i drukuje sobie na nim zdjęcia i według mnie wyglądają uroczo :), podobrazia nawet mi ciągle stoją u rodziców i czekają na łaskę..farby wszelakiej maści to moja córka przerabia teraz...o tyle dobrze że przestały się marnować....także zaplecze mam :) ale jakoś nie wychodzi mi to jakbym chciała żeby wychodziło i tak czekam i czekam. Po prostu lepiej mi wychodzi rysunek. A rzeczywiście tez wole nie w tubkach tylko w tych nie wiem jak to nazwać - cegiełkach. ...ale tak jak sobie patrze tu u Ciebie..to takie patrzenie jest motywujące..jeju jak się czasem życie zmienia..kiedyś to nawet włosy spinałam sobie ołówkiem bo zawsze był pod ręką, po domu się walało całe to badziewie do rysowania i malowania..a teraz jakoś zdechło...i to może na tyle mojego wywodu egzystencjalnego ...bo ani ze mnie romantyczka ani nie skłonna jestem do zbyt wielkich uniesień hihihi .Ale czekam na ewentualne krok po kroku w Twoim wykonaniu to córkę spróbuje jakoś wkręcić bo generalnie uwielbia takie rzeczy.

O!
A ja spinam też ołówkami, kredkami, czasem nawet drutem, ale najczęściej pędzlem, potem biegnę do sklepu i się śmieją ;)))
Będę opracowywała krok po kroku wszystkiego, co się da, jeśli się przyda i zachęci - to frajda ♥
Hmmm, co do wychodzenia/niewychodzenia - jakbyśmy chcieli, to ja mam najczęściej tak, że wyszło mi nie to co chciałam... I wciąż poszukuję jak to zrobić tak, jakbym jednak chciała :)))

ja też ściągam włosy ołówkiem (rzadko) i patyczkiem do szaszłyka (często) i kiedyś pojechaliśmy do praktikera "po coś tam" i dopiero po jakimś czasie się kapnęłam, że z patykiem we włosach latam po sklepie... nie wiedziałam co gorsze.. wyjąć i z "rozwianym" włosem biegać po sklepie, czy dalej z tym patykiem... masakra :D

hihihih a ja kiedyś założyłam sobie na głowę taka gumkę majtkową, że się tak wyrażę jak opaskę i generalnie fryz miałam bardzo niewyjściowy serio masakrycznie wyglądałam, jechałam wtedy jeszcze do mojego narzeczonego, tramwajem bo to studenckie czasy i jak już dotarłam i mnie zobaczył to wybuchnął śmiechem i wtedy zrozumiałam czemu cały tramwaj brechtał. :)

Ja sobie to wyobraziłam i też brechtam, teraz Cię będę zawsze w tej gumce widziała ;))))

Całe życie o tym myślę i wykorzystuję ile sił ;)))
Ale mnie tymi komplementami łaskoczesz, no niech to!

Szuflada jest jednym z tych szczególnych wyzwaniowo miejsc, jakoś mi klimatycznie bliska ;)))
Jak jakieś inne mi będą wpadały w oczy będę PISAŁA!
Dziękuję...

Różyczki obłędne, a najpierw się zawsze je OCZAMI, no to je się pochłania zanim się zje i to potęguję przyjemność ;)))

Dziękuję ☼

Wiesz, to mi przypomniało taką historię. Moja przyjaciółka (wtedy jeszcze nie znałyśmy się prawie wcale) kiedy pierwszy raz ją odwiedziłam, była chyba mną "przestraszona", bo otworzyła drzwi i... Wyszła na klatkę ze mną rozmawiać - do dziś to wspominamy z nieskończonym śmiechem, a najbardziej się z tego śmieje jej rodzina, bo Ona zawsze drzwi otwiera i każdego wpuszcza ;))))

p.s. różyczek już chyba nie ma zostało piękne wspomnienie i zdjęcie ;))) DZIĘKUJEMY - Wszyscy ♥♥♥

to jest myśl - może kiedyś zrobię kapeluszową sesję ;)
kapeluszy tak mało na kobietach...

Lalka,się ugotowywuje - będzie na twardo chyba :)

A Maki niestety musiałabym chyba takie wielkie namalować - masz rację tak sobie je wyobrażam - prawie jak tapetę :))) Tylko, że fotografowane cyfrówką do potrzeb zatrzymania chwili nie dałyby się cyfrowo bez straty aż TAK powiększyć.
Wzajemnie ze słowami - one tak uskrzydlają!

O, polne kwiaty to dopiero lukrowe wyzwanie ;)
Już to sobie wyobrażam, nie oddałabym nikomu, po cichaczu sama bym jadła ;)))

Taaak, a jak ja bym się nawet z Tobą nie podzieliła? ♥

No zorganizuję cukierkowe rozdanie! Bo mnie te Wasze słowa rozpuściły i malować zaczęłam od nowa ;)
Magnolio, łakomczuszku TY :-))))))))))))))))))))))))

Jeśli uda Ci się z niej wykonać haft krzyżykowy - będzie mi bardzo miło! ;))))
Dziękuję ;)

Ja nawet go w Orsay nie dopatrzyłam, bo tam to potęga... Za to w maleńkim muzeum Moneta - na dole cała sala nenufarów - tych z ostatnich mnie rozpuściła!!!
W Luwrze proszę pozdrów ode mnie freski Sandro - kocham je ;)))))))

:)

Ale kwiaty oczu nie mają - muszę jakoś "ugryźć" ten minusik i coś wymyślę ;)))