Zdaje się, że Tobie zdradziłam przed Agatką :))) Farby już chyba też masz, a efekty sama widziałam! O!
Hmmm "Klimtowo", a ja wciąż szukam "Marysiowo" - pudło ;)))

Właśnie, właśnie, złota (czy srebrna) farba nie da tego efektu - moim zdaniem skrapowo też można doskonale potraktować płatkami złota ;)))

Tu przyznaję rację ... farba przegrywa w porównaniu z płatkowaniem :)))
I to zarówno przy konserwacji starych, antycznych przedmiotów jak i przy nowych projektach :)))

Prawda... Ja mam sporo srebrnych i złotych, czasem nimi coś podmalowuję, albo dodaję do innych kolorów i je "metalizuję", ale płatki - to płatki ;)))

Hihi też tak mam ... różnych farb już próbowałam przy różnych projektach ... ale żadne nie dają takiego wspaniałego efektu jak płatki :)))

Aaaa - widzisz no :))) Dziękuję BARDZO... Tak się mi z nim trudno było rozstawać :)))

Ludko, koniecznie - gdyby coś w trakcie pracy było problemem pisz, odpowiem, podpowiem jak mogę ;)))
Dziękuję! Serdeczności...

Widzisz, a mi się też tak wydawało - szłam do tych płatków jak pies do jeża, aż okazało się to tak fajną zabawą, że wciąż szukam nowych przedmiotów, które mogłabym opłatkować :))) Dziękuję, dziękuję!!!

Jak ja Jagódko - ikony mnie fascynują, może ze wspomnień z dzieciństwa z widoku carskich wrót, zapachy kadzidła i świec i ich blasku... Może za sprawą Nowosielskiego, sama nie wiem... Ale ikony to jest niezwykły kawałek sztuki! I ja te płatki właśnie z tych ikon upodobałam, i się na nie połasiłam ;)))
Dziękuję...

Aniu - dzięki - ale powiedz (napisz) że Cię zachęcam i coś ozłocisz ;)))
Serdeczności Kochana ♥

Joanno - no to pora oswajać płatki i czarować ;)))) Bardzo mi miło!!!

Fantastycznie, zatem witam w moich progach, na naszych tu skromnych pogaduchach ;))) Rozgość się, zapraszam. Za komplementy podziękowanie i rumienieć :)))

Szapo BA - mi bardzo, choć nie wiem czy zasłużyłam - Tobie na ścianie to najmniej poczwórny taki! Wszystkie płatki jakie mam i nie mam musiałabym wykorzystać. Może kiedyś to przemyślimy ;))))
A te detale, no to właśnie jakoś wyszło w praniu... Natalka pozowała mi na moim ulubionym tarasowym krześle i ono było kwieciste, ja bardzo chciałam w jej zamyślony portret wpleść kwiaty - wcale to nie było jasne od początku, że je "zazłocę" - a potem jakoś tak spontanicznie wyszło ;)))

Czekam, czekam i zacierał rączki, paluszki gotowe do odpisywania ;))))
Bardzo się cieszę, że trafiłam! Nawet nie wiesz jak bardzo ♥
Będę znów szukała kul, by dobrze strzelać ;)

Justynko, no wilk, wilk, bo ja miałam TAAAKIEGO pietra jak 100 km, że nie dam rady (i z czym to się je) ale wcale nie straszne, a ile radości, a najfajniejsze jest to wybiórcze "malowanie" złotem, właśnie, że nie całość, tylko ornamenty, fragmenty, kawałeczki...
Ramę potraktowałam ciemną bejcą i złotymi akrylowymi farbami, a na nie dopiero szerokim pędzlem przetarłam klej i też ozłociłam "fragmentarycznie" wygląda jak zjedzona czasem ;)

Dziękuję... Bardzo mi bliskie to inkrustowanie, i też chwila odkrycia złoceń, dodają zupełnej magii prostym rzeczom - mój był też magiczny, a najzabawniejsze jest to, że do tych ozłoconych prac jakoś bardziej niż do innych jestem przywiązana :) Jakby jakieś "cenniejsze były" hihihi

Oj, a teraz ja jestem zaskoczona, bo to mamy wobec tego symetrycznie ;) Ty u mnie, ja u Ciebie (hihihi)
Ja też bym taki chciała :))) (muszę nad tym pomyśleć, ale mnie wbiłaś w nastrój, no...)

Witaj Joanno! A to ja dziękuję i mam nadzieję, że podejmiesz rękawice na kartki ;))) Już się doczekać nie mogę, co stworzysz... :)))
Wzajemnie ♥

O, o Alicji myśmy z Nacią nie pomyślały, no no ;)))) Dziękuję Ci serdecznie ;))) Bardzo mi miło!

Tak? Cudownie, wiesz ja się zastanawiałam, może złotymi niekoniecznie, ale srebrnymi płatkami pobielone meble "gdzie nie gdzie" doprawione :) I znów jestem ciekawa, czy Cię doinspirowałam! Ha ;))))))
No cudownie!!!

Aniu, Aneczko - wcale nie pracochłonna, ot pędzlem smarujesz klej jak chcesz i kładziesz płatki - GOTOWE ;))) Ja tam wierzę w Twoją cierpliwość chyba bardziej niż TY SAMA ;)))

To chociaż ty we mnie wierzysz :D kiedyś spróbuję... na pewno... bo wierci mi to dziurę w brzuchu już od dawna... dzięki tobie wiem "z czym to się je" więc będzie łatwiej zacząć

I jakby coś w praniu się działo - pisz - będę wspierać ;))))

No widzisz... Cudownie! I jak to robiłam, to myślałam - ciekawe, czy Justyś zna, wie, próbowała ;))) Ale trafiłam! Haaa
Dojrzewaj dojrzewaj, a jak coś biegusiem na maila i pytaj, nękaj ;)))
Pomogę jak umiem!

A wiesz, że ja najbardziej nie lubiłam pozować :))) Wierciłam się i kręciłam, ahhh - same krzyki na mnie za to, a jak malowałam to upominałam hihihi
Zdjęcie nie oddaje tego obrazu, płatki złota błyszczą w aparat - sztucznie "przyciemniając" resztę - ratunek w komputerze dla zdjęcia nie pomaga ;))) Na żywo naprawdę wygląda o niebo lepiej!

p.s. muszę sobie dom sprawić i krzesło i taras i wpadaj jak w dym, będziemy MALOWAĆ ;))) - będę krzykać, że się wiercisz hihihi

I koniecznie do domu las ... taki zaczarowany Czarami Maryś :)))

O tak, a skąd wiesz, że las - las koniecznie, od razu też przyjedź - poziomek nazbierasz, i jagód, a ja pierogi zrobię ;)***

To jeszcze przywiozę na przekąskę czereśnie, bo właśnie dziś już dojrzałam gotowe owoce do zerwania :)))

To ja mam mało czasu na zbudowanie domu ;))) Yyyy, muszę się spieszyć - zanim robaczki się do czereśni dobiorą skutecznie ;)

Ja się tam wiercić nie będę :) zasnę w trzy sekundy...choć przy tobie będzie ciężko.Ja też zawsze się wkurzałam jak się ktoś wiercił..ale sama bym nie wysiedziała. :)..a potem zjem te pierogi.

Właśnie, ale jak maluję to mniej gadam ;)))
To może najpierw pierogi, a potem zaśniesz, a jak się obudzisz to i tak nic nie pokażę, bo moje obrazy dojrzewają powoli hihihi
No nic lecę kończyć "Was pakować"

Maryś pamiętaj ... pakować ... nie eksmitować ... :)))
Lola to oczywiste, że sjesta po Marysinych pierogach będzie nam potrzebna ... :))) ... a obrazy znajdziemy ... im skuteczniej ukryte - tym będziemy mieć większą frajdę z podchodów i ich poszukiwań :)))
Maryś aleś mi smaka tymi pierogami zrobiła ... jadłam już z truskawkami w tym roku ... ale jagodowe zawsze są najlepsze ... mniaaaaam!!!

jak ja daaaaaaaawono pierogów nie robiłam... bo i kiedy?
Teraz, to ja już całkiem mam chęć na pierogi z truskawkami i polane słodką śmietaną lub jogurtem... zwariuję. Nawet komentarze w tak artystycznym miejscu muszą się ocierać o podniebienie? :P
Ja jestem śpioch... mogłabym pozować śpiąc, bo na przytomno bym tego nie zniosła ;)

A jeszcze jakbyś zamierzała łazić, to ja bym trampki za Tobą zdarła w locie ;)))
Pierogi... Ja czekam na garnek, co sam cudownie robi ciasto i wtedy mogą być przynajmniej raz w tygodniu ;))) Bo ja najbardziej nie lubię się z ciastem męczyć, a Mama powtarzała, żeby je bardzo "męczyć" - to wtedy w pierogach się rozpływa w ustach i rację miała, ale ręce odpadają... A już dla naszej rodziny pierogów to trzeba najmniej upleść ze 100 - hahaha

no dokładnie z tymi pierogami...ja to będę chyba od razu musiała jakieś 200 zrobić na raz, bo Ania to tak potrafi 20 pierogów na raz z truskawkami oczywiście...zawsze jestem pod wrażeniem gdzie ona to mieści.A mnie teściowa nauczyła robic takie ciasto na pierogi ...no takie genialne. Nic mu nie brakuje i od tamtej pory ani pół pieroga się nie rozkleiło.

To dziel się Bestyjko Mocarna :))) Dziel się, dziel :)
Ja sama potrafię dużo zjeść, a do tego 3+1 to 100 na jeden obiadek - hihihi

Dziękuję ♥ A opalarką ooo - to musiało być super! Ja kiedyś opalałam nad gazem miedziane blaszki, jakie cudna z nich wychodziły - jejku ;))))

A ja opalałam opalarką framugę drzwi podczas remontu naszego mieszkania i wcale tego miło nie wspominam hahhah smród przegrzane palce i 7 miesiąc ciąży hihihi

No ale TY jesteś MOCARNA ;))))
I szalona?

Oj!!! Ja też nieprzyjemnie ten zapach wspominam ... zachciało mi się renowacji komody kiedyś ... hahaha :))) Z drugiej strony Czesi mówią, że jak coś woni tzn ze to ładny zapach, a jak pachnie - to lepiej to miejsce omijać :)))
Lola w 7 miesiącu takie prace??? I takie zapachy???
Faktycznie jesteś MOCARNA :)))

Dziękuję Kasieńko, dziękuję :) Aż mi do czarowania skrzydła rosną jak czytam ;))))

Tak tak książkowy MOLIKU ;))) - płatki już na koniec się nakłada ;)*
Chociaż można by też nimi zrobić tło i po nich malować, ale one mają już swoją fakturę, są takie kruchutkie, ale się tak śmiesznie zaginają i łamią. Na zdjęciach tego dobrze nie widać, i te zdjęcia jak już pisałam nie umieją ich uroku uchwycić "w pełni"
Całuję i przytulam, i o uśmiechy radości się dopominam ;)*****

Maryś, skarbie, przepraszam nie wyszło z książkami...:((( ale na razie, na chwilę zamilknę bo chcę nabrać trochę oddechu i odpocząć:)
Dzięki za wszystko i całuję, ściskam i uśmiecham się ciepło do Ciebie:)
dorcia

Trzymaj się DORCIU ;)****
odpoczywaj i regeneruj siły, dbaj o siebie i zaczytaj się, do mnie przyszła wczoraj MUNRO, zdradzę Manna ;)))) (bo się nie mogłam jej już doczekać, a mnie Szczęście obdarowało!)

A ja też Lidko nie przepadam za złotem, też, ale w tym zdobieniu jest magia z ikon, a tych chyba się nie da obejść obojętnie ;))) No i cieszy mnie, że mimo to obraz Ci się podoba ;)))) BARDZO ♥

Ooooo dopiero zauważyłam (chyba faktycznie dawno nie byłam na bloggerze), że został naprawiony czas zegarowy przy komentarzach drzewkowych ... juuuupi!!!
Ups!!! To teraz będzie widać, że komentuję głównie w nocy :o
Pozdrawiam serdecznie :)))

Wreszcie!!! Ile ja się Ciebie naszukałam, nawypatrywałam, nagłowiłam... JEJKU!!!
Dlaczego? Odpowiedź prosta jest - BO CIEBIE NIE ZNAŁAM ;)))))))))))))

O! To się wyda o której ja komentuję ;))) nie zauważyłam hihihi
Ale cudownie, że już jesteś ♥♥♥

Ale jak widzisz, ze mną jak z dzieckiem ... zawołałaś i od razu jestem :)))))
yyyy wyczarowałaś??? hihihihi :))) tak wyczarowałaś swoim radosnym uśmiechem :)))

Hehe tak ... blogger jednym kliknięciem ujawnił nasze sekrety pór dodawania komentarzy ... niegrzeczny bloggerek hihihihi

A ile się teraz nabiegam za Tobą (hihihi) w górę, na dół, to tu, to tam ;)))
No i tak Cię nie złapię - ulotna jak myśl - efemeryczna jak ten kwiat, co się cały rok na niego czeka, a on tylko na chwilę rozkwita!

Hehe albo robi sobie rok przerwy w kwitnieniu jak drzewka magnolii w mojej okolicy w tym roku hahaha
A tak na nie polowałam z aparatem buhahahaha pewnie nie były gotowe do sesji fotograficznej jeszcze :)))

A moje zdążyłam dla Ciebie pierwszy kwiat uchwycić... A potem grad je dopadł i w jeden dzień ZNIKŁY... W płatki pod krzewem! A chciałam cały taki - a tyle miał pąków, i już, już... A tu trach!

Sprytne są ... hihihihihi ... nie da się być paparatzzim przy nich hihihihi

No niby TAK - ale ja dla Ciebie to robiłam - mogły być trwalsze w imię solidarności z wielbicielami hihihi

Dziękuję :)))))

♥ Dziękuję Agatko ♥
Bardzo jestem wzruszona ;)***

Jak tylko będziesz się zmagała z problemami - pisz! Ja mam pocztę "otwartą" non stop - będę wspierała ;))) A że cierpliwość do takich cudów masz - to i wyjdzie wspaniale. Tylko jak na tektury i papier - to polecam klej szybciej schnący - klei jest multum i kupując płatki na pewno znajdziesz o nich "dedykowany" ;)))
I dziękuję pięknie... Dziękuję ♥♥♥

Łucjo! Zawsze mi słowami miód z mlekiem wiadrami wlewasz do serducha ;)))
To mi się chce malować więcej i więcej ;))) Jak ja łasa, łakoma na Twoje słowa ;)
I złocenia... Ach, co ja się z tymi zdjęciami miałam - zblakł urok laserunku na portrecie, żeby "płatki wydobyć", i obrazy, które mają "blaski" trudno się fotografuje bez studia i dobrego oświetlenia, zawsze coś aparat przekłamie ;)))
Ode mnie moc uścisków ♥

Ale Maryś dzięki słonecznym refleksom na obrazie uzyskałaś efekt 3D :))))
Piękny trójwymiarowy obraz wyszedł :)))
A w studio byłoby trudno o taki wynik sesji fotograficznej :)))

Masz rację zrobienie zdjęcia ze złoceniami to wyjątkowo trudna sprawa.
Kiedyś w Pałacu Biskupim w Krakowie podpatrywałam jak robiono zdjęcia.
Obrazy były odpowiednio oświetlone, panowie mieli ekrany aluminiowe, pod odpowiednim katem ustawione. To był cały sztab. Chyba z pięć osób do dwóch portretów.
A my sierotki, mamy aparat i na dodatek tak mało czasu, bo wiecznie go brakuje...
Ślę serdeczności.

Hahaha ja obserwowałam kiedyś sesję ślubną w plenerze ... haha ... dwóch fotografów i Para Młoda ... jak jeden robił zdjęcia to drugi latał z ekranami ... a potem zmiana ... mieli fantazję ułańską .... hahahaha ... ubaw był fajny ale dla obserwatorów tylko :)))

Ja miałam nawet kiedyś lekcje temu poświęcone, ale "uciekałam", bo to nie dla mnie, wolę naturalne oświetlenie słońca i łapanie chwil przez obiektyw, a nie takie studiowanie zastawek, ulepszeń, kombinowanie :)))) Choć podziwiam efekty, ale to nie moja bajka!
Łucjo - My sierotki się przy tym tak cudownie bawimy :))) hihihi
Magnolio, ubaw po pachy, ale efekt jaki - zdjęcia musiały się odwdzięczyć ich fantazji :))))

Hihihihi efekt musiał być fajny skoro przegonili Pannę Młodą w szpilkach po skałkach hihihihihi
Pan Młody był cwańszy chodził na boso :)))

Hahaha, ja bym też na boso szła :))) Ostra Panna Młoda!

Witaj - bardzo się cieszę, bo przyjemność z ich malowania chyba jedna z większych ;))))))
Serdeczności!

A życiu, nie mówiłaś ;)))
Ale już poważniej - cieszę się, że złocenia się spodobały. I z obrazem oj trudno się było rozstawać, tym trudniej, że NACIA bliska memu sercu i mogłabym się na nią patrzeć i patrzeć - cudowna dziewczynka ♥ Pozdrawiam Alu ♥

Dziękuję pięknie - pomysły rozdaję, co mi jakiś wpadnie dzielę się ile sił ;)))

Hihihi Agi :))) W takim razie weź odrobinę dobrego humoru ze sobą i przyjedź do "Marysinej Pierogarni" pod gwiazdami z leśnymi elfami :)))
Im nas więcej do zbierania jagód, tym większa zabawa będzie :)))
A przy okazji ... Maryś to jak nas tak dużo tam przyjedzie to ten taras, płot (a może i domek) Ci wybudujemy ... :)))))))))))))

Agi i Magnolia - to się źle skończy, bo jak ja widzę Wasze pierogowe łakomstwo, to coś czuję, że dzień przed tym spotkaniem spędzę na klejeniu ciasta w różne kształty ;))) Ale skoro wybudujecie, to mogę nawet dwa dni lepić pierogi ;))) Tylko muszę mieć takie ustrojstwo, co zrobi za mnie ciasto :))) Ale to też pewno niebawem :)))
Już się Was doczekać nie mogę i tych JAGÓD - mniam
Aguś :)****
Jak ja bym Cię wreszcie chciała zaskoczyć - noooooooooo

To zaskakuj nooooooooo :)))

Baaaaardzo chętnię dołacz do zjadaczek pierogów, które kocham od zawsze :) moge nawet! pomóc lepić.:
lecz ja z krótkim pytankiem, prośba o radę:czym (jakim klejem od papieru, czy od drewna?)przykleić drewniana ramkę do pocztówkowej reprodukcji i czym maznąć by nabrała starości?
odpoczywam i gadam...
całuje i ściskam
dorcia
ps.Maryś, czy wiesz co dzieje się z blogiem Didre ? wyświetla mi sie komunikat "usunięty" - zgroza:(

Dorciu - Didre mi się otwiera, czasem mogą być różne takie dziwne rzeczy się nieraz dzieją na blogach - spokojnie

Pierogi - tym bardziej mi sie chce gotować, jak mam tyle rąk i brzuchów do pomocy ;))) Ale to jak już będzie blisko LAS

Klej - drewno + papier wikol najlepszy, taki biały jak śmietana do drewna
Ja mazam zwykłymi farbami mocno rozcieńczonymi wodą, i przecieram, żeby było widać słoje, a jak wyschnie, to i papierem ściernym docieram :)
Można maznąć pędzlem, albo przecierać szmatką umoczoną w rozcieńczonej farbie - jak wolisz. Albo pędzlem maznąć i szmatką przetrzeć, dotrzeć...

Dzięki:)
dorcia

Maryś kochana, jak będzie LAS, to będzie najazd ;) a pierogi przy tylu rękach, to w expresowym tempie zrobimy :)
Co do zaskakiwania, to właśnie o to chodzi, że zaskakujesz mnie za każdym razem i już nie jestem zaskoczona, że jestem zaskoczona :D
♥♥♥

Już się "gotuje" wizualne zaskoczenie, przyszła do mnie masa papierowa :))) Na las trzeba będzie troszkę poczekać, ale wiem, że nie zapomnimy tego najazdu i pierogowania do końca życia :))) JA już tęsknie za Wami bestyjki :)))

A ja się już ślinię i oblizuję na samą myśl o pierogach... i o następnych odsłonach Twoich Czarów, Maryś :D

Walcz, walcz, myślę, że do dekupażowania płatki złota/srebra jak znalazł :))) A z doświadczenia powiem, że do tej techniki serwetkowej znacznie więcej potrzeba cierpliwości hihihi
I dziękuję PIĘKNIE KOCHANA :)****
Moc uścisków!

Inspiruję = cudownie = miód na serce Małgosiu!
Koniecznie się zmierz ze złotem, farba nijak nie da tego co płatki, a myślę, że po wypukłościach aniołków też się ułoży - to są delikatne płateczki, bardzo giętkie :))))))))

Aneto, zapraszam serdecznie, bardzo mi miło - już jestem czerwona jak buraczek. Rozgość się ile sił - postaram się bywać na 'blogu' własnym częściej - ile pomysłów starczy ;))))

Laborantki, niech Maryś nie zawstydzają :)))
Technika łatwa, kupić płatki, szlagmetal, czy jak je tam zwał i "kombinować" ;)))
Złoto da się lubić, a już w Waszych zdolnych dłoniach do kwadratu - to ja sobie nawet nie wyobrażam!
Serdeczności

Pandzioszko - dziękuję. Portret od zawsze był najważniejszym elementem w moim tworzeniu. I ten rzeczywisty i ten w którym portretowałam jakieś postaci wyobrażone :))) I chyba to jest już kwestią pracy, bo ja maluję, rysuję i portretuję od tylu lat, że się wstydzę napisać - hihihi
Pierwszy portret mojej Mamy narysowałam jeszcze w podstawówce, jak ona sama go zobaczyła, nie mogła uwierzyć ;))) Potem pamiętam, że cała klasa mnie prosiła o sportretowanie i tak się jakoś "przyczepiło to do mnie" ;)))
Mam nadzieję, że kurs przydatny i podejmiesz próby - polecam i pytaj jakby coś ;)

nie wiem, czy to bezpieczne, że tak się zdradzasz z tym portretowaniem... :D :D niedługo będziesz zasypywana propozycjami, prośbami :P i powstanie portret własny blogerek polskich - by Maryś :) całusy w czólko!

Hahaha - już parę powstało "może nie dosłownie" ale "na temat" hihihi
Czoło się uradowało!

Aha ha ha - ja uprzedzałam, że moja miłość do złota wyszła przez absolutny przypadek... Co więcej obserwuję rozmaite zwroty w swoich lubieniach... Np (nie mogę sobie wyobrazić, tego kiedyś!), ale kiedyś nie lubiłam starych mebli - dziś je KOCHAM, poduszek, dziś (bez jednej szczególnie) nie wyobrażam sobie mojej kanapy... Ale się poza wszystkim za Tobą stęskniłam ♥♥♥
Dekupazowe jeszcze Cię czekają dwa stoły, a nawet 3 - i nie mam nic przeciwko temu, by Ci się nie spodobały ;)))) hihihi
Ale zobaczymy, będę w miarę pełnej krasie ;)))
CAŁUS :)***

a to co ja widziałam na jakichś skrawkach zdjęć u Ciebie, to ja bardzo chcę je zobaczyć w pełnej krasie... bo mi Twoje stoły nijak takiego zwykłego decoupage nie przypominają :)

No ale przecież u Ciebie wszystko jest takie Czary Maryś, że poruszasz serce takiego niewrażliwca jak ja ;)

PS - meble stare kocham i kochałam zawsze... ale tandetnego ozdabiania ich nie znoszę. Wiem, że w Twoim przypadku im to nie grozi, bo ręce masz, które z rzeczy na wskroś pięknej, uczynią jeszcze piękniejszą :)*
Dlatego moja fascynacja Tobą nie przemija :)

Fiolus ;)****
Specjalnie dla Ciebie jak wyjdzie piękne słońce obfotografuję te stoły w najlepszej jaką dam radę krasie ;)))))
♥

Podpisuję się obiema rękami pod tym, co Wioluś napisała :)

słońca jak na lekarstwo, jak tylko wyjdzie, to ja maluję, albo coś ;))) zaczarujcie troszkę, a nie tylko deszcz i deszcz!

Lala - nawet nie wiesz jaki mi dziś poranek dałaś, dziękuję!
Złocenia, widzisz mówiłam / pisałam Ci, że za mną chodzą, teraz za butkami chodzą - dziękuję Ci za cudne słowa ♥♥♥
Mi dziś brakuje z wrażenia!

O tak, a najciekawsze, że o każdej porze dnia cały portret wygląda inaczej - najbardziej go lubię w zachodzącym ciepłym słońcu :)))
Dziękuję Asiu ;))))

Moje pierwsze i chyba jedyne złote kolczyki, jakie dostałam od rodziców mając lat 10 - do dziś leżą nigdy nie zakładane, a pierścionek mam ze złota (białego) hihihi I podziwiam jak jest ładna biżuteria i nie ograniczam się tylko do tego, co ja sama bym założyła, ale fakt, że złoto - to tylko w meblach, dekoracjach, obrazach - mniam :)****
A co tam, niech będzie o biżuterii - to taki cudowny temat i w sumie on bardziej ze złotem się kojarzy niż ozdabianie obrazów. Właśnie z tym obrazem tak jest, że on chce wszędzie wisieć hihihi - no jaki uparciuch z niego, co...

p.s. tak się cieszę! Nie mogę się doczekać, już wspominałaś, że się przymierzasz, a ja nie mogę się od wtedy doczekać, a tu już się ten moment doczekania ZBLIŻA - Aaaaaa.....
Paaa

hehehe popieram ... ja nawet w biżu wolę odcień srebra niż złota :)))
Ale w obrazach zdecydowanie lepiej prezentują się ramy złocone niż posrebrzane ... oczywiście to jeszcze zależy od motywu danego obrazu i jego kolorystyki :)))
A co widać na przykładzie Marysinego Arcydzieła ... nawet odcień blue się sprawdza przy połączeniu ze złotymi drobinkami :)))
No ale Maryś to taka Zaczarowana Złota Rączka :))) U niej wszystko pięknie wychodzi :)))

heheheh dziewczęta moje drogie:-) każda z nas jest zupełnie inna i ma inne upodobania i to właśnie jest fantastyczne! ja mojej złotej złotej obrączki nie wymieniłabym na białe złoto za żadne skarby świata:) Wy pewnie waszych też:) Heheheh, a jeśli rozprawiamy już o biżuterii to u mnie jest bardzo skromnie - noszę jedynie obrączkę, nawet pierścionek zaręczynowy zdjęłam od razu po ślubie bo to już dla mnie za DUŻO było:-)

Magnolio - bo ta nasza Marysienka to w ogóle Złota Dziołcha jest, i taka swojska, poczciwa z niej kobiecina, no taka że hej:D

Swojska :)))) Jaaa, to też mi pasuje "swojski gamoń" ;))) hihihi
Oj ja biżuteryjnie jestem sroka, choć więcej zbieram do kuferka niż wkładam na siebie, ale pierścienie lubię bajkowe na pół dłoni :))))
Albo jak "Arabella" hihihi

Buhahahaha Maryś ... no kurcze ja też mam takie "arabellowe" :)))

W kolorze srebra ... jakoś preferuję tą barwę i metal wśród biżuterii :)))

Hihihihi - tak myślałam, że masz i przekręcasz i fiu fiu, w jakiej tam znów bajce jesteś - nie zgadnę :)))

Ale jak widzisz na szczęście czasami nasze "arabellki" działają niczym kompasy i się dostrajają, a wtedy obie lądujemy w tej samej bajce (lub pohádce, bo to czeskie tłumaczenie jest rewelacyjne i odpowiednio tłumaczy nasz byt pozablogowy hehe)
PS kto szuka ten znajdzie - dobrze o tym Maryś wiesz :))))))

Wiem! Ale lepiej przekręć pierścień na swojego listonosza, bo mnie zastanawia czemu do wszystkich prawie dotarł, a Ciebie pominął :)))

Och!!! Aby tylko znowu nie zawrócił, bo ostatnio mi zrobił taki numer ... wiesz w Zaczarowanym Lesie drogi są kręte :)))

hihihi - no dobra to go zrobimy "na szaro" Ty przekręcisz swój, a ja swój - może lepiej zadziała z dwóch stron i nie będzie miał dokąd zawracać :)))

A zatem niczym Dorotka trafi do Krainy Oz :)))

Jeden Ksenio-Arabellowy specjalnie dla Ciebie Maryś na fotkę trafił :)))
Następny czeka w kolejce bo kolorystycznie do fotek nie pasował tym razem :)))
Więc kręćmy tymi pierścieniami a może przy okazji w lotto pocztowe wygramy :)))

Maryś!!! Dorwałam listonosza ... ale szybko biega skubany :)))
Ale zawartość przesyłki opublikuję jutro ... dziś jest tylko moja ... pozwól, że się nią nacieszę :)))
Dziękuję!!! Dziękuję!!! Dziękuję!!!
Aleś mnie zaskoczyła!!!!!!!

Ha :)))

Dziękuję i BARDZO cieszy mnie, że podejmiesz próby - jakby trzeba było wsparcia PISZ :))))
I naprawdę to jest nie takie straszne, a efekty znakomite....
Polecam i POZDRAWIAM!!! ♥

Oj tak Mi słodź :))) hihihi
Dziękuję!!!!

Bardzo się cieszę :)))))
Ja również!

OJ proszę, ja się doczekać nie mogę jakbyście to złoto "skrapowały" - to efekt byłby ciekawy :)))
Dziękuję Klaudio ♥

Polecam pokusę na złoto, czy srebro :))) Polecam :)))

Serdeczności ♥♥♥

No właśnie ja TEŻ :))) I to mnie zaskakuje, że czasem wbrew sobie takie powstają rzeczy i olśnienie, że tak - to inaczej być nie mogło, a potem apetyt mi rośnie :)))

Dziękuję Aniu - to laserunki, długo trwają, bo nakłada się cienkie warstwy, po wyschnięciu kolejnych, i następne - wtedy jest taka głębia - ale tej nie widać "aparatem"
I polecam płatki :))) Mam nadzieję, że się kiedyś skusisz! Do elfów Twoich i ich skrzydeł, lub zdobień ubrań - jak znalazł ♥

Bardzo mi miło Dorotko :)))))) Dziękuję!

O żesz Ty :))) Musisz na klej przymocować :))) A poważnie tak przez przypadek wyszło, zupełnie niespodziewanie :))) Dziękuję Kochana!

Ojj, właśnie zobaczyłam co napisałam - miało być szczęka, oczywiście :)))

Maryś Droga! Jak Tobie taki rzeczy przez przypadek wychodzą, to ja wolę nie myśleć jak wyglądają te nieprzypadkowe :)))) Ściskam!

No i wiesz - ja nie wiem na czym to polega, ale te "nieprzypadkowe" wcale nie są takie jak bym chciała "bo za bardzo się staram, albo chcę", a jak coś tak wyjdzie pd serca, to już inaczej ;)))
:)***

To mam nadzieję, że inspiracja zadziała twórczo :)))
Bardzo dziękuję za dobre słowa ;)))

Paulinko! Bardzo się cieszę i za dobre słowo podziękowanie ;))))

No aaa - się nawzajem nie wygonimy (hihihi) Bardzo go lubię, i tym bardziej mi miło, że tak Wam się spodobał, bo mi samej trudno się z nim było rozstawać :)))

Dzięki Karolka ;))))

Czytałam, czytałam i właśnie o te historie mi sie rozchodziło :))) Wiedziałam, czułam, że je wpleciesz... Aaaa No i dziękuję za komplement, czekam na słońce do zdjęć, a ono mi ucieka :)))

Serdeczności!!! Witam Cię z radością ;)))

O, złocenia mają w sobie magię ;)))

Jak zawsze, co... Oj mi już tchu w palcach brak, ale się nie poddaję ;)))

I dzięki temu takie cuda powstają :))) Zdolna bestia jesteś :)))

Bardzo mi miło ;)))) Pozdrawiam!

Oj wiesz ile razy ja tak miałam :))) hihihi łapałam się po miesiącu za głowę "ojej ileż mam do nadrobienia" :)))
Zastanawiam się, czy z tej radości nie poodpadają płatki złota - yyy - ale już wiesz, że ja też bardzo go lubię, bo taką bliską mi sercu istotkę namalowałam :)))
Całus :)***

Dziękuję, a słowa jak miodem płynąca rzeka... Rozpuszczone moje serce :)))

Oj no to przy maluszkach polecam AKRYLE ;))) Można z nich wiele wydobyć, a nie szkodzą dzieciom.
Dziękuję za komplement ♥ Serdeczności, lecę!

O TAAAK - Alicja byłaby w tym klimacie znakomita!!! A z tego wszystkie to zdobienie było dla mnie najłatwiejsze ;)))) Wyszukanie klimatu i podobieństwa Naci - trudniejsze oho ho ho :)))

Dziękuję! :))) Serdeczności Kropeczko!